Kotfeestjes, chillen in het park en ne chinees die Frans sprak

Dinsdagavond zijn we naar het kotfeestje geweest van Leila, een Belgische uit Kortenberg. Na een half uur met de fiets onderweg (wij wonen in het noorden, zij helemaal in het zuiden, buiten de stad) kwamen Sander, Olti en ik aan. Er was redelijk veel volk, Italianen, Albanezen, Fransozen, Thailanders, etc.. Haar kot was super, grote keuken en zitruimte en meerdere badkamers (wat wel nodig was aangezien ze daar met 6 of 7 vrouwen bijeen wonen). Het waren allemaal hele toffe mensen en het was heel gezellig, we hebben Italiaans, Engels en Sander heeft zelfs Frans kunnen praten. Nadat de buurman was komen klagen dat we teveel lawaai maakten om 2 of 3u snachts, zijn we maar doorgereden naar huis. De volgende dag hebben we natuurlijk weinig actiefs gedaan, buiten savonds toen we nog even naar de piazza zijn geweest om er eentje te gaan drinken met die mensen van het kotfeestje.

Vandaag moesten we vroeg uit bed, omdat we om 9u op school moesten staan voor een vergadering van de lessen vertaling Nederlands-Italiaans. Na een half uur was die al afgelopen... Che gioia. Na een gesprek met de professor hoorden we dat we hier zelf onze uurrooster mogen samenstellen, wat wel leuk is. We mogen kiezen welke vakken we volgen, als we er maar in januari examen van kunnen doen en er zo credits voor kunnen krijgen. Naast de lessen vertaling Ned-It en It-Ned, gaan we ook al zeker Istituzione di Linguistica volgen. Verder valt nog te bezien hoe we de resterende 4 en 5 studiepunten gaan opvullen.

Na een pizza op Piazza delle Erbe, zijn we in het gras gaan chillen op Prato della Valle, waar de zon los door onze broek brandde. Daar werden de verloren uurtjes van die ochtend goedgemaakt. Ik wou nog naar Saos office gaan, om de laatste papieren in orde te brengen, dus we vertrokken terug richting noorden. In Saos office stond een hele kudde Chinezen aan te schuiven. Deze Chinezen waren nogal van het geeky type, maar wel heel vriendelijk. Een van hen kon zelfs een aardig mondje Frans praten. Sommigen zagen er nogal grappig uit, zoals de franssprekende kerel. Toen het mijn beurt was, zei de kerel van het bureau dat EU-studenten enkel in de voormiddag konden komen, en dat enkel studenten van buiten de EU mochten komen. Dat stond nergens aangegeven, en alle openingsuren stonden overal anders aangeduid. Non c'è problema zeker? Daardoor hadden we dus een uur verspild, maar we waren wel een paar Chinese vrienden rijker.  

We zijn dus nog nergens ingeschreven, niet hier en niet in België. Wat ze op Lessius aan het uitspoken zijn, ik weet het niet. Ik voel me wel vrij, een prettig gevoel. Alles gaat hier rustig, te rustig soms. In België gaat alles dan weer te snel, wilt iedereen alles en meteen. Hier ervaar ik een ander uiterste. Een gulden middenweg is, zoals met vele dingen, moeilijk te vinden. Ciao. 

enkele foto's van het kotfeestje: