"Papieren alstublieft" en wijn in Venezia

Zoals ik in mijn vorig bericht zei, kwam Didier donderdagavond aan in Padova. Ik ging dus naar het treinstation om hem op te halen. Het treinstation hier is niet de veiligste plek in Padova, vooral niet om 23u snachts. Toen ik Didier aan het zoeken was, merkte ik dat ik gevolgd werd door 2 obscure types. Net toen ik de trap terug op wou stappen, riepen ze mij toe dat ik moest stoppen en dat ze van de politie waren. Ik stopte en draaide me om. Ze vroegen naar mijn papieren. Omdat ze sportschoenen aanhadden en lange leren jassen, geloofde ik niet dat ze van de politie waren. Ze hadden wel een soort badge bij, maar dat is makkelijk genoeg nagemaakt. Ik maakte aanstalten om terug de trappen op te stappen toen ze mij plots met zijn tweeën vastnamen. Ik wist niet wat er gebeurde en dacht dat ze nu wel gewoon achter mijn geld of creditcard zouden vragen. Ze vroegen echter nog steeds achter mijn papieren, waarop ik mijn pas aan hen liet zien. Een van die types tikte iets in op zijn gsm en zei dat alles in orde was. Blijkbaar waren het toch undercover agenten en blijkbaar zag ik er verdacht uit... Oke, ik kwam net terug van de zaalvoetbal en had mijn trainingsbroek nog aan, met een dikke jas erover omdat het koud was buiten, maar verdacht? In plaats van het echte crapuul in het station aan te houden richtten ze zich tot de onschuldige vreemdeling. Italië, paese strano, een vreemd land!

Maar dat voorval terzijde, moest ik nog steeds Didier zoeken. Ik had hem redelijk snel gevonden. Op het vliegtuig en de bus had hij een paar Belgische meisjes leren kennen die ook naar hier reden. Dat was wel handig. Vrijdagmorgen had ik een uurtje nederlandse les die ik liever niet wou skippen, dus is Didier (uit eigen wil) meegegaan om half 10. Veel kon hij niet doen, buiten geamuseerd toekijken hoe wij een italiaanse tekst over ijsberen probeerden te vertalen naar het nederlands. Na de les trokken we de stad in. Ik heb hem de belangrijkste en mooiste bezienswaardigheden laten zien, zoals de pleintjes, de Università, de Basilica di Sant' Antonio, de Basilica di San Giustina, Prato della Valle en de winkelstraat. Op zijn Italiaans aten we een lekker stuk pizza bij de fontein en een gelato op Prato. Als avondeten stond mijn pasta al pesto op het menu! Oh how I love Italy.. Savonds was het feest in een residentie hier in de buurt.(Cornaro) Aangezien Deborah (de Waalse) ons had uitgenodigd, trokken ik, Sander, Didier, Olti, Irfan en Ervin daar naartoe. Leila is zelfs helemaal alleen met de fiets gekomen van het verre zuiden! (Dankuwel Leila ;-) en lach me niet uit met mijne blog) Het was gezellig, er was goedkoop bier (Bavaria jammer genoeg), lekkere Sangria en mooi volk. Omdat we zaterdag naar Venetië wilden trekken, hebben we het niet al te laat gemaakt. 

Venezia. Venetië. Venice. Venedig. 

Een plaats waar je in je leven minstens één keer geweest moet zijn. Jammer dat het aan het zinken is, dus opschieten mensen! De zon die we vrijdag hadden, was zaterdag nergens te zien. Overal wolken en fris buiten. Gewapend met een rugzak met onze picknick in, een fles wijn en Didier zijn groothoeklens, trokken we de stad binnen. In Venetië is het altijd druk, zeker in het weekend, maar het was toch minder druk dan vorige keer. Wat wil je, toen was het prachtig weer. Wéér zonder kaart, trokken we naar het San Marco plein, omdat we honger hadden. De pijlen met aanwijzingen door de steegjes volgend, kwamen we daar aan en aten onze broodjes op. Niets beter dan een lekker zacht broodje met tomaat, mozzarella en pesto! Na de Rialto-brug terug overgestoken te hebben, zochten we ons een bank om onze fles wijn te kraken. De wijn bleek meer Prosecco, tot mijn aangename verrassing. Met wat nootjes in de hand, keken we naar de baai. Daarna trokken we terug richting station, althans dat dachten we. Na een serieuze omweg en de vriendelijke aanwijzingen van een gondelier, stonden we toch terug in het station. Op een dik halfuur waren we terug thuis. 

Gisterenavond zijn we niet meer weggeweest, hoewel er een elektrofeestje in de buurt was. Na een lekkere spaghetti bolognaise (al ragù noemt dat hier), al zeg ik het zelf, keken we nog wat The Big Bang Theory en gingen we slapen. Didier moest vanmorgen om half 6 een trein hebben hier int station, wat betekende dat we om half 5 op moesten staan. Dat was hard, maar toen ik thuiskwam ben ik gewoon terug in mijn bed gekropen. Zondag is heilig. Vandaag wat huiswerk gemaakt, dit geschreven, en wat gebrainstormd over mijn kostuum voor Carnaval in Essen! Jawel, dat wordt een groot feest. Ik kijk er al naar uit! 

Het was heel leuk om bezoek uit België te krijgen. We hebben ons goed geamuseerd. Ik krijg nog wat maten op bezoek, maar eerst het vriendinnetje eind november! Hopelijk vliegen de weken voorbij ;-)

Ciao!