Bad Santa e il vecchio

Het is weer even geleden dat ik nog iets gepost heb. Dat kwam vooral omdat er weinig spannends te beleven viel deze week. Zoals altijd hebben we elke maandag en dinsdag vrij, dat zijn dan ook de hardste chilldagen. Woensdag waren we weer op onze vaste afspraak op het plein. Het was gezellig zoals altijd en we hebben weer wat nieuwe mensen leren kennen, waaronder een Belgische en een Oostenrijkse. Ze wonen en werken in Oostenrijk, maar waren op verlof, omdat ze een beurs krijgen waarmee ze veel kunnen reizen. Na het plein wilden we naar LeQueen gaan, maar toen we daar aankwamen zagen we dat die keet dood was. Er was amper volk en weinig sfeer. Terug naar Arcella dus.

Donderdag ben ik niet naar de calcetto geweest omdat ik les had tot 6u (calcetto begon om 6), ik het kot nog moest kuisen, ik fatsoenlijk en op tijd wou eten, en ik nog een taak moest maken. Ik heb gemerkt dat ik qua eten redelijk veel dezelfde dingen klaarmaak. Uiteraard maak ik om de paar dagen pasta klaar, vooral met pesto, soms met een andere saus. Groentenstoofpotje is ook super als bijgerecht; gewoon wat paprika, tomaat, courgette en ajuintjes in een pot laten stoven. Makkelijk maar lekker én gezond. Dingen die je hier op elk moment in de voorraadkast moet hebben liggen zijn: Pasta, pesto, room, toastjes en choco. Oja en ik was het bijna vergeten: bier! Wat het bier betreft is het hier in Italië wel pakken minder dan thuis. Jupiler vind je hier gewoon niet, stella dan weer wel, maar enkel in flessen van 66cl. Stella is ook duur ivm andere (niet-Belgische) merken. Als alternatief neem ik dan maar Peroni, een Italiaans pilsbier dat zeker niet slecht is. Als je met de verschillende nationaliteiten hier praat, merk je dat echt iedereen zot is van de Belgische bieren. Onze bieren zijn écht befaamd in heel de wereld.

Zaterdag zijn we dan naar het centrum geweest om onze halloween-outfit bijeen te gaan zoeken voor de Halloween party bij Leila. Het was markt in heel de stad. Heel Prato stond vol, ik heb nog nooit zoveel kraampjes bijeen gezien. En de meesten verkochten dan nog krak hetzelfde. Het was een zoektocht naar pantoffels, maskers, baretten, nike airs, fluovestjes en wat weet ik nog allemaal. Uiteindelijk vonden we dan toch iets in een halloweenwinkel. Daar kocht ik een kerstmuts met baard, ballonnen en een ooglapje. Om mijn outfit van bad santa compleet te maken, smeerde ik wat ketchup op de baard en muts. Sander wou als vecchio gaan, als oude man. Ik denk vooral omdat we hem weleens zeggen dat hij 'nen ouwe pat' is, en hij een 'ouwe patten' moveke heeft. In de garage vonden we de oude pantoffels van den Irfan, die waren perfect. Ze roken ook erg lekker. Samen met zijn pyamabroek en baard was zijn outfit compleet. 

Het feestje dan. We kwamen daar aan en voelden onszelf wel een beetje belachelijk. (ookal kom ik dan uit essen, waar zoiets doodnormaal is tijdens Carnaval) Zoals vorige keer was het een plezant feestje, met veel bekende gezichten en ook veel nieuwe gezichten. De kotmeisjes waren er uiteraard, Mauro was er weer, veel Italianen, Adam de Canadees, Nikos de Griek, en een paar Aziatische vriendinnen van Pang. Net zoals vorige keer waren er weer lekkere hapjes en zelfgemaakte cocktails. Het was weeral een geslaagd feestje, zoals hieronder te bewonderen valt.

Sander, Luca, Fernando, Ik en Adam

Leila en ik

Bad Santa e il vecchio

Simone, Francesco, Rada, Leila, ik en Nikos

Ik heb ook net vernomen dat er hier bij ons op kot een feestje in de steigers staat. Geen idee waar we iedereen dan moeten wegsteken, want de vraag naar een living met een chille zetel begint toch elke week groter en groter te worden. We zien nog wel hoe we dat regelen. Het lijkt me in ieder geval super. 

Ciaoo x

"Papieren alstublieft" en wijn in Venezia

Zoals ik in mijn vorig bericht zei, kwam Didier donderdagavond aan in Padova. Ik ging dus naar het treinstation om hem op te halen. Het treinstation hier is niet de veiligste plek in Padova, vooral niet om 23u snachts. Toen ik Didier aan het zoeken was, merkte ik dat ik gevolgd werd door 2 obscure types. Net toen ik de trap terug op wou stappen, riepen ze mij toe dat ik moest stoppen en dat ze van de politie waren. Ik stopte en draaide me om. Ze vroegen naar mijn papieren. Omdat ze sportschoenen aanhadden en lange leren jassen, geloofde ik niet dat ze van de politie waren. Ze hadden wel een soort badge bij, maar dat is makkelijk genoeg nagemaakt. Ik maakte aanstalten om terug de trappen op te stappen toen ze mij plots met zijn tweeën vastnamen. Ik wist niet wat er gebeurde en dacht dat ze nu wel gewoon achter mijn geld of creditcard zouden vragen. Ze vroegen echter nog steeds achter mijn papieren, waarop ik mijn pas aan hen liet zien. Een van die types tikte iets in op zijn gsm en zei dat alles in orde was. Blijkbaar waren het toch undercover agenten en blijkbaar zag ik er verdacht uit... Oke, ik kwam net terug van de zaalvoetbal en had mijn trainingsbroek nog aan, met een dikke jas erover omdat het koud was buiten, maar verdacht? In plaats van het echte crapuul in het station aan te houden richtten ze zich tot de onschuldige vreemdeling. Italië, paese strano, een vreemd land!

Maar dat voorval terzijde, moest ik nog steeds Didier zoeken. Ik had hem redelijk snel gevonden. Op het vliegtuig en de bus had hij een paar Belgische meisjes leren kennen die ook naar hier reden. Dat was wel handig. Vrijdagmorgen had ik een uurtje nederlandse les die ik liever niet wou skippen, dus is Didier (uit eigen wil) meegegaan om half 10. Veel kon hij niet doen, buiten geamuseerd toekijken hoe wij een italiaanse tekst over ijsberen probeerden te vertalen naar het nederlands. Na de les trokken we de stad in. Ik heb hem de belangrijkste en mooiste bezienswaardigheden laten zien, zoals de pleintjes, de Università, de Basilica di Sant' Antonio, de Basilica di San Giustina, Prato della Valle en de winkelstraat. Op zijn Italiaans aten we een lekker stuk pizza bij de fontein en een gelato op Prato. Als avondeten stond mijn pasta al pesto op het menu! Oh how I love Italy.. Savonds was het feest in een residentie hier in de buurt.(Cornaro) Aangezien Deborah (de Waalse) ons had uitgenodigd, trokken ik, Sander, Didier, Olti, Irfan en Ervin daar naartoe. Leila is zelfs helemaal alleen met de fiets gekomen van het verre zuiden! (Dankuwel Leila ;-) en lach me niet uit met mijne blog) Het was gezellig, er was goedkoop bier (Bavaria jammer genoeg), lekkere Sangria en mooi volk. Omdat we zaterdag naar Venetië wilden trekken, hebben we het niet al te laat gemaakt. 

Venezia. Venetië. Venice. Venedig. 

Een plaats waar je in je leven minstens één keer geweest moet zijn. Jammer dat het aan het zinken is, dus opschieten mensen! De zon die we vrijdag hadden, was zaterdag nergens te zien. Overal wolken en fris buiten. Gewapend met een rugzak met onze picknick in, een fles wijn en Didier zijn groothoeklens, trokken we de stad binnen. In Venetië is het altijd druk, zeker in het weekend, maar het was toch minder druk dan vorige keer. Wat wil je, toen was het prachtig weer. Wéér zonder kaart, trokken we naar het San Marco plein, omdat we honger hadden. De pijlen met aanwijzingen door de steegjes volgend, kwamen we daar aan en aten onze broodjes op. Niets beter dan een lekker zacht broodje met tomaat, mozzarella en pesto! Na de Rialto-brug terug overgestoken te hebben, zochten we ons een bank om onze fles wijn te kraken. De wijn bleek meer Prosecco, tot mijn aangename verrassing. Met wat nootjes in de hand, keken we naar de baai. Daarna trokken we terug richting station, althans dat dachten we. Na een serieuze omweg en de vriendelijke aanwijzingen van een gondelier, stonden we toch terug in het station. Op een dik halfuur waren we terug thuis. 

Gisterenavond zijn we niet meer weggeweest, hoewel er een elektrofeestje in de buurt was. Na een lekkere spaghetti bolognaise (al ragù noemt dat hier), al zeg ik het zelf, keken we nog wat The Big Bang Theory en gingen we slapen. Didier moest vanmorgen om half 6 een trein hebben hier int station, wat betekende dat we om half 5 op moesten staan. Dat was hard, maar toen ik thuiskwam ben ik gewoon terug in mijn bed gekropen. Zondag is heilig. Vandaag wat huiswerk gemaakt, dit geschreven, en wat gebrainstormd over mijn kostuum voor Carnaval in Essen! Jawel, dat wordt een groot feest. Ik kijk er al naar uit! 

Het was heel leuk om bezoek uit België te krijgen. We hebben ons goed geamuseerd. Ik krijg nog wat maten op bezoek, maar eerst het vriendinnetje eind november! Hopelijk vliegen de weken voorbij ;-)

Ciao!            

Belgisch bier, frieten en ne goeie film

Maandagmiddag ben ik samen met Sander en Olti naar de cinema geweest, want we wilden Inception zien. De cinema hier is in niets te vergelijken met de cinema in België. Het scherm en de zaal waren 5x kleiner dan in bvb. Metropolis. Naast ons zaten er maar twee mensen in de zaal. Toen we aankwamen vroegen we of de film in het Engels was, met italiaanse ondertiteling. Dat was uiteraard niet het geval. Hier in Italië dubben ze alles; series, reclame, films,.. Langs de ene kant vonden we dit jammer, omdat je de echte stemmen van de acteurs niet hoort en alles soms nogal de absurde kant uitgaat. Maar het was een goede oefening voor ons Italiaans. De plot van de film hielp ook niet echt om alles beter te begrijpen, het was geen 'loechte' film. Maar wat een film! Die ga ik zeker nog eens kijken. (in het Engels, om alles ten volle te begrijpen!)

 

S'avonds was het Karaoke Night in de St. John's. Omdat ze daar Belgisch bier hebben, moesten we daar naartoe natuurlijk. Het café zat vol! Eigenlijk té vol. Gelukkig maakte mijn Stella alles weer goed. Sander had het meer voor een blonde Leffe. Zware bieren smaken mij niet zo, ik ben meer voor pilsbieren. Ieder zijn voorkeuren he. Ze hadden daar blonde Leffe, donkere Leffe, Stella, Chimay, Hoegaarden en nog veel meer. De zangprestaties van de erasmusstudenten waren niet echt om over naar huis te schrijven, maar aan inzet en passie ontbrak het niemand. Naast Belgisch bier, hadden ze ook frietjes! Die smaakten super bij mijn frisse pint. Tjah, ik blijf toch Belg vanbinnen.

Conclusie van de avond: daar gaan we meer naartoe gaan.

We hebben dan eindelijk twee interessante vakken gevonden (naast Mediazione Linguistica, dat we wel moeten volgen aangezien we 12 studiepunten krijgen voor 2 uurtjes les elke week). Glottodidattica gaat over de taalverwerving, en wordt gegeven door een leuke prof. De zaal is wel veel te klein voor het aantal studenten dat telkens komt, waardoor we vanmiddag anderhalf uur op de grond hebben meegevolgd. Antropologia gaat over de verschillende culturen en stammen en hun gebruiken, grof samengevat. De prof hiervan kan een serieus eind ratelen, iets van een 300 woorden per minuut. Daarom moet je wel opletten om bij te blijven. 

Woensdagavond ben ik samen met Sander naar de piazza geweest. Het was leuk, we hebben weer wat nieuwe mensen ontmoet, zoals: funny Alessandro, een Duitse Fraulein, Stefano van ESN, en twee Portugezen die zo uit The Big Bang kwamen gelopen. (met Spock T-shirt jawel!) Toen ik vanmorgen wakker werd, zo rond 13u, had ik wel wat koppijn. Vodka is gevaarlijk, neem het van mij aan ;-) Maar het was leuk. Ik ben net terug van de calcetto trouwens. We waren weer met gigantisch veel volk, zo'n 18 man. Ik denk dat ik zeker de helft ervan heb uitgenodigd, aangezien Nelson en José (de Portugezen) hun Spaanse amigos hadden meegenomen. Omdat ik gisteren nogal de bloemetjes had buitengezet, speelde ik niet super. Volgende keer beter!

Over enkele ogenblikken komt Didier aan. Onze planning is als volgt:
-Vanavond houden we het rustig
-Morgen leer ik hem Padova kennen, de mooie plekjes en must see's. Savonds is het kotfeestje in Coronaro (residentie hier in de buurt) Deborah, een Waalse, heeft ons uitgenodigd. Na het feestje gaan we waarschijnlijk naar Le Queen, de discotheek waar we de eerste uitgaansavond in waren beland.
-Zaterdag trekken we richting Venetië, Didier heeft het daar nog nooit gezien, genoeg reden dus om even een halfuurtje de trein te nemen! En zaterdagavond zal het wel weer ergens feest zijn (aangezien het hier elke dag wel ergens feest is)

Wordt vervolgd...

It's going to be LEGEN...wait for it...DARY!

Ciao a tutti. Het is weer even geleden, maar ik kan vertellen dat er ondertussen niet veel spannends is gebeurd. Eind vorige week hield ik het rustig, ik ben niet meer uitgeweest dankzij de gietende regen. Nu voelt het hier echt aan als de winter; donker en heel fris buiten. Godzijdank werd de centrale verwarming geactiveerd, en dat is echt wel merkbaar. Het is lekker warm binnen. Aangezien Olti en ik samen op een dubbele kamer slapen, en we maar één bureau ter onzer beschikking hadden, was een tweede dringend nodig. Het televisietafeltje van Irfan bleek hier perfect voor. De indeling van onze kamer was te wanordelijk en druk om er fatsoenlijk twee bureau's in te krijgen, dus beslisten we om onze kamer te herstructureren. Nu staan allebei de bedden tegenover elkaar tegen een muur, met de bureau's ertussen tegen de andere lange muur. Zo hebben we centraal heel veel ruimte, mocht er iemand op bezoek komen.

Verder moet ik met droefheid melden dat mijn 'The Big Bang Theory' collectie helemaal uitgekeken is.. Nu moet ik steeds wachten tot na donderdag, wanneer een nieuwe aflevering van seizoen 4 uitgezonden wordt in Amerika. Ik had dus nood aan een nieuwe serie, en ik kwam uit bij HIMYM (How I met your mother). De serie gaat over een pasgetrouwd koppel, twee single roommates en Barney Stinson! Barney is awesome. Ik had vroeger al eens een aflevering gekeken en vond het toen best grappig, daarom kwam deze serie ook spontaan bij mij op. Nu vind ik de serie echt hilarisch, hoewel 'The Big Bang' toch nog numero uno blijft (naast Friends duh). Een aanrader dus!

Voorts had Sander het lumineuze idee om 'The Pacific' te gaan kijken, een superidee dus, vooral als je zo'n fan bent van 'Band of Brothers' als ik. De serie is helemaal van dezelfde makers als BOB, Tom Hanks en Steven Spielberg dus. Nu heb ik terug genoeg kijkmateriaal om me mee te amuseren, dat komt wel in orde.

Qua huiswerk hebben we enkel een tekst te vertalen van het Nederlands naar het Italiaans, wat toch niet zo simpel blijkt. Daar moeten we dan elke zondagavond een stuk van doorsturen naar de prof, zodat we onze vertalingen woensdagnamiddag samen kunnen bespreken (individuele les).

Wat de lessen betreft, twijfelen we erover om een vak in te wisselen voor een ander. Istituzione di Linguistica is hier een eerstejaarsvak, vergelijkbaar met Taalwetenschap van op Lessius. Als je weet hoe het er op Lessius aan toegaat, en mijn vorige berichten gelezen hebt, snap je wel dat dit vak weinig geheimen meer heeft voor ons. Met andere woorden; het was ongelofelijk saai. Niemand in die aula had ooit gehoord van Chomsky, Jakobson of De Saussure. Nu zoeken we dus een ander vak om te volgen deze week; ofwel Antropologie, ofwel Sociologie, ofwel Recht,... Nee laat dat laatste maar weg. We zien wel, vediamo. 

Vanavond was het normaal gezien Calcetto (zaalvoetbal), waar ik naartoe ging samen met Nelson en Olti. Maar aangezien het Karaoke Night is in de St. John's, spelen we op donderdag! De St. John's is een pub waar ze Belgisch bier tappen, jawel, een must dus. Een verslag volgt later ;-) .

If music be the food of love, play on.

Shakespeare, Twelfth Night

 

 

Over betonvoetbal, gemis en aanpassing

De calcetto op maandagavond was plezant; we waren met een stuk of 15 en hebben in teams van 5 tegen 5 gespeeld, 7 minuten per partij. Vooral de Spanjaarden waren sterk vertegenwoordigd, met enkele sterke technische spelers. De organisatoren waren uiteraard Italianen, en er was een Fransman, een Griek en een Engelsman. Het betonnen pleintje bevond zich in een binnenkoer van een residentie hier ergens in de buurt. Calcetto is belastend voor de knieën en benen heb ik al ondervonden, meer nog dan veldvoetbal. Door de korte, intense spurtjes wordt je ook rap moe, vooral als je al een paar weken niet meer getraind hebt. Jammer genoeg spelen we maar één keer in de week, op maandag. Aangezien de organisatoren bijna alle andere dagen wel een feestje in hun agenda hebben staan, en ze uiteraard ook een rustdag willen. Ik kijk al uit naar maandag. Dan zal er ook een Portugees van de partij zijn, Nelson Cachapa, die ik heb uitgenodigd omdat hij mij wel een voetballer leek (wat ook zo bleek te zijn). 

Voor de rest valt er weinig te vertellen, we hebben nog weinig les. Maar vandaag hebben we toch al een nieuwe les gehad: Istituzione di Linguistica, een soort van Taalwetenschap. Niets nieuws, niets dat we niet eerder gezien hebben voorlopig. Gisterenavond zijn we weer naar de piazza gegaan met elk 2x 66cl Carlsberg, gekocht in de supermarkt. Dat was toch maar mooi minstens 4 euro uitgespaard! Het was gezellig opt plein, waar we weer wat nieuwe mensen leerden kennen: een Franse die lispelde, een Hongaarse die nogal bimbo was, een paar Duitsers en een echte Padovaan, jawel. De meisjes van het kotfeestje waren er ook, bij hen is het binnekort trouwens Halloween party, ik kijk er al naar uit. Rond middernacht zijn we dan naar de Fishmarket gegaan, waar het Erasmusparty was. Na lang aanschuiven en inschrijven, geraakten we toch binnen. Het was weer even duur als anders, dus veel hebben we daar niet gedronken. Het was best leuk, maar niet super. Ik heb de indruk dat er vooral single studenten op Erasmus gaan, die dan hier in de discotheek zwaar op jacht gaan. Hun goed recht, ik zou dat ook doen als ik single was. Maar ik heb al een meisje dat in Essen op me wacht. Eentje die ik voor geen geld ter wereld kwijt wil. Dat is nog het moeilijkste aan Erasmus; die persoon moeten missen waar je zo goed mee kunt praten, die je eens goed vastneemt. Maar je kunt niet altijd alles hebben int leven, wat zijn nu 2 maanden zonder vriendin in een mensenleven. Toch tel ik de dagen af tot ze naar hier komt. In afwachting daarvan komt er volgende week iemand anders: Didier! Dat wordt zowiezo lachen.

Ik kan ook melden dat de muggenplaag redelijk plots weggetrokken is. Gelukkig! Wat een hel die beesten, de eerste weken stond ik vol met beten. Misschien heeft de koude van de laatste week er iets mee te maken. Morgen komt er normaal gezien eindelijk centrale verwarming in ons gebouw, want 's nachts is het hier toch maar fris. Verder begint nu duidelijk te worden welke de zwakke en sterke punten zijn van iedereen die hier woont. Olti is bijvoorbeeld nogal lui, en hij wast bijna nooit af. (understatement) Hij kan het allemaal dan weer wel goed uitleggen. Iedereen heeft zo wel zijn minpunten zeker. We komen allemaal heel goed overeen, dat is toch het belangrijkste. We gaan ook vaak samen uit, en dan is het altijd lachen. Italiaanse scheldwoorden? Geen geheimen meer voor ons. Voor alle duidelijkheid, die gebruiken we enkel op mekaar!
Vandaag is het mijnen toer om te kuisen, dus ik zal eens in gang schieten. Tot de volgende. Ciao.

Woa zen de breej manne van Arcella!

Vrijdagnamiddag om half 3 hadden we onze eerste les: Mediazione Linguistica Neerlandese-Italiano, wat zoveel betekent als: 4 zinnetjes vertalen uit het Italiaans in het Nederlands en de eerste 3 minuten van de Hollandse film 'Minoes', in het nederlands! Om de 5 zinnen stopte de prof de film om te vragen wat er gebeurde aan de 2 Italiaanse derdejaarsstudenten en 2 Master (!) studenten. 'Wat deed die hond?' 'Hij blafte?' 'Goed zo, een hond blaft'. We keken mekaar aan en voelden ons direct terug in de kleuterklas. Na de les zijn we iets gaan drinken met de prof, die eveneens onze contactpersoon hier is. Dat was het dan voor vrijdag, aangezien we enkel maar die les in onze rooster hadden staan.  De rest van de lessen moesten we nog zelf uitzoeken.

Zaterdagmiddag was het Erasmusrondleiding door Padova. We vonden dit wel interessant, aangezien we nog niet echt naar een echte erasmusbijeenkomst waren gegaan. Het was stralend weer. De gidsen dronken heel de rondleiding Spritz, het hoeft dus niet te verbazen dat er een gids was die bijna met een dikke tong aan het praten was. Tijdens de tocht ontmoetten we ook Federico Carraro, een van de organisatoren. Ik had hem al eens gecontacteerd ivm een kamer in Padova en zaalvoetbal voor Erasmusspelers. Toen we Olti en zijn neef Ervin tegenkwamen op een terras in de stad, zijn we gezellig bij hen gaan zitten. De rondleiding was toch bijna gedaan. Ineens koelde het ongelofelijk af, en kregen we het ontzettend koud. Ik denk dat de winter hier voor de deur staat, gedaan met het warme weer.. We sprongen onze fiets op en fietstten naar huis. Na een lekkere pasta met pesto, tomaatjes en hamblokjes, kraakten we een frisse (!) fles rode wijn van onze huisbaas en maakten we ons klaar om te vertrekken naar Prato della Valle, waar er gratis Sangria werd uitgedeeld aan Erasmusstudenten. Het was best gezellig met Olti, Ervin, Irfan en zijn maten en de sangria vloeide rijkelijk. Toen die echter op was, reden we maar naar huis en gingen we slapen.

Vandaag hebben we onze lessenrooster eens bekeken en proberen samen te stellen. Als alles goed zit, hebben we ongeveer 12 uur les in de week, maandag vrij en dinsdag één uurtje (dat we nog proberen te verplaatsen naar ergens later in de week). We kunnen ons ook eindelijk inschrijven in Lessius! Nu moeten we wel eerst onze studentenkaarten van hier naar ginder opsturen. Dat is ineens onze planning voor morgen: naar de post, naar Saos (voor inschrijving hier) en naar een bureau dat taalcursussen geeft (we wilden evt een Italiaanse test afleggen die telt voor 3-5 studiepunten). Morgenavond van 19u tot 21u begint ook de Calcetto! Dat is zaalvoetbal voor Erasmusstudenten, ik ben eens benieuwd.

Er begint dus eindelijk wat structuur in te komen hier, nu nog afwachten of onze lessen deze week ook daadwerkelijk gegeven worden. Ciao ciao

Foto's van Sangria op Prato:

Kotfeestjes, chillen in het park en ne chinees die Frans sprak

Dinsdagavond zijn we naar het kotfeestje geweest van Leila, een Belgische uit Kortenberg. Na een half uur met de fiets onderweg (wij wonen in het noorden, zij helemaal in het zuiden, buiten de stad) kwamen Sander, Olti en ik aan. Er was redelijk veel volk, Italianen, Albanezen, Fransozen, Thailanders, etc.. Haar kot was super, grote keuken en zitruimte en meerdere badkamers (wat wel nodig was aangezien ze daar met 6 of 7 vrouwen bijeen wonen). Het waren allemaal hele toffe mensen en het was heel gezellig, we hebben Italiaans, Engels en Sander heeft zelfs Frans kunnen praten. Nadat de buurman was komen klagen dat we teveel lawaai maakten om 2 of 3u snachts, zijn we maar doorgereden naar huis. De volgende dag hebben we natuurlijk weinig actiefs gedaan, buiten savonds toen we nog even naar de piazza zijn geweest om er eentje te gaan drinken met die mensen van het kotfeestje.

Vandaag moesten we vroeg uit bed, omdat we om 9u op school moesten staan voor een vergadering van de lessen vertaling Nederlands-Italiaans. Na een half uur was die al afgelopen... Che gioia. Na een gesprek met de professor hoorden we dat we hier zelf onze uurrooster mogen samenstellen, wat wel leuk is. We mogen kiezen welke vakken we volgen, als we er maar in januari examen van kunnen doen en er zo credits voor kunnen krijgen. Naast de lessen vertaling Ned-It en It-Ned, gaan we ook al zeker Istituzione di Linguistica volgen. Verder valt nog te bezien hoe we de resterende 4 en 5 studiepunten gaan opvullen.

Na een pizza op Piazza delle Erbe, zijn we in het gras gaan chillen op Prato della Valle, waar de zon los door onze broek brandde. Daar werden de verloren uurtjes van die ochtend goedgemaakt. Ik wou nog naar Saos office gaan, om de laatste papieren in orde te brengen, dus we vertrokken terug richting noorden. In Saos office stond een hele kudde Chinezen aan te schuiven. Deze Chinezen waren nogal van het geeky type, maar wel heel vriendelijk. Een van hen kon zelfs een aardig mondje Frans praten. Sommigen zagen er nogal grappig uit, zoals de franssprekende kerel. Toen het mijn beurt was, zei de kerel van het bureau dat EU-studenten enkel in de voormiddag konden komen, en dat enkel studenten van buiten de EU mochten komen. Dat stond nergens aangegeven, en alle openingsuren stonden overal anders aangeduid. Non c'è problema zeker? Daardoor hadden we dus een uur verspild, maar we waren wel een paar Chinese vrienden rijker.  

We zijn dus nog nergens ingeschreven, niet hier en niet in België. Wat ze op Lessius aan het uitspoken zijn, ik weet het niet. Ik voel me wel vrij, een prettig gevoel. Alles gaat hier rustig, te rustig soms. In België gaat alles dan weer te snel, wilt iedereen alles en meteen. Hier ervaar ik een ander uiterste. Een gulden middenweg is, zoals met vele dingen, moeilijk te vinden. Ciao. 

enkele foto's van het kotfeestje:

Dolce far niente

De voorbije dagen was het wisselvallig weer hier, wolken en regenbuien, niet het type weer waar je op hoopt als je naar Italië komt, al is het dan oktober. Vandaag schijnt de zon gelukkig weer en is het heel warm. Na Venetië hebben we zondag en maandag lekker weinig gedaan, wat aan de bachelorpaper opgezocht, naar de supermercato en wat filmpjes gekeken. Omdat Olti een akoestische gitaar heeft, heb ik mezelf beziggehouden met daar wat op te tokkelen van tijd tot tijd, wat eigenlijk wel leuk tijdverdrijf is. In groot contrast tot Sander, die in de kamer hiernaast virtuoos gitaarspel uit zijn gitaar tovert, behelp ik me met de simpelste tabs op het internet, zoals de intro's van 'Come as you are' van Nirvana, 'Seven Nation Army' van The White Stripes en 'Cry, Cry, Cry' van Johnny Cash. Soit, ik amuseer me wel.

Vanmorgen ben ik wat vroeger opgestaan, met het plan om naar het centrum te fietsen en daar de laatste papieren van erasmus in orde te brengen. Onderweg viel mijn pedaal van mijn fiets, waardoor ik maar net tot het centrum kon joyriden en daar mijn fiets achterliet om naar het SAOS bureau te gaan. Bleek dat dat bureau niet open was, terwijl in mijn boekje over erasmus staat dat dat wel open ging zijn. Duidelijk zijn ze hier niet. Dan ben ik maar op zoek gegaan naar een tang om mijn pedaal terug mee vast te zetten, nergens natuurlijk een winkel te vinden met gereedschap. Dan maar een schrootwinkeltje binnen. Omdat ik niet wist wat 'tang' was in het Italiaans, duurde dat ook even om uit te leggen. Nadat ik er dan toch een kon kopen, probeerde ik de pedaal vast te zetten. Dat lukte niet, omdat de bout helemaal verroest was, waardoor ik helemaal te voet vanuit het centrum naar hier moest. Ach, het was tenminste goed weer. Bij de fietsenhandelaar moest ik niets betalen voor een nieuwe pedaal, dus dat was mooi meegenomen. Vervolgens ben ik maar ineens een italiaanse gsm-kaart gaan kopen, aangezien iedereen hier WIND heeft als provider, en het veel goedkoper is om zo onderling met studenten te sturen. Vanavond gaan ik, Sander en Olti naar een housewarming party bij een Belgische, die hier ook studeert. Hopelijk zijn het daar wat toffe mensen, en leren we weer nieuwe studenten kennen.

Ciao. x    

Non c'è problema?

Aangezien Sander en ik hier nog een week zitten voor school begint, dacht ik dat het wel een goed idee zou zijn om een blog op te starten. Of ik hier veel zal posten, valt af te wachten, maar zo houd ik me toch wat bezig en weet iedereen die dit leest ook waar ik me zoal mee bezig houd.

Normaal begon school gisteren, maar door een staking in het onderwijs loopt hier alles in het honderd en geven sommige proffen geen les. Dus werd maar besloten school een week later te laten beginnen, jippie..

Hierdoor hebben we tijd genoeg om de stad te verkennen, wat we ook hebben gedaan. Nadat we twee fietsen gekocht hadden van een louche fietsenhandelaar in een achterbuurt, trokken we het centrum in. Het duurde niet lang eer we de meeste plaatsen wel gezien hadden en onze weg vonden in de stad, want het centrum is niet zo groot. Enkel de buitenwijken vormen een wirwar van straatjes en industriegebieden. Het mooiste deel van Padova bevindt zich, naar mijn mening, in het zuiden. Prato della Valle is het 3de grootste plein ter wereld en echt de moeite waard. De verschillende pleintjes (piazze) vormen een referentiepunt als je door de stad fietst. De laatste dagen was het ook overwegend goed weer, waardoor we met de fiets de stad konden verkennen.

Ik en Sander zitten op hetzelfde kot in de Via Dosso Dossi 9 in de buurt Arcella. Het is een gezellig kot, met 2 dubbele kamers en 1 enkele, een badkamer, en een veel te kleine keuken. Sander slaapt op de enkele kamer, Irfan slaapt op de eerste dubbelkamer en ik slaap samen met Olti op de tweede dubbelkamer. Irfan is een Indiër met een speciaal Italiaans accent, zijn lach is hilarisch. Hij werkt ergens in een fabriek als supervisor voor aluminium onderdelen voor auto's. Olti is een Albanees en werkt in een restaurant, hij studeert ook nog voor burgerlijk ingenieur. Hij speelt voetbal en we gaan binnekort eens een balletje trappen hier in de buurt. Zijn accent is ook heel raar. Soit, het zijn twee toffe gasten, dus we hebben sjaans. Onze huisbaas noemt Delfino, maar in de buurt staat hij bekend als Giagia. Hij is ongelofelijk vriendelijk en runt een groenten/fruitwinkeltje hier in de buurt. Als er iets is, kunnen we altijd bij hem terecht. En we krijgen korting als we iets bij hem kopen.

Woendag gaan alles studenten hier uit, dus gingen we samen met Irfan en zijn twee Indische broers naar het centrum. Daar stonden heel wat groepen studenten te drinken en te feesten. Alle straatjes in het centrum stonden vol met Italiaanse, maar ook buitenlandse studenten. Spritz drinken ze hier graag, al weet ik niet waarom. Het is een bitter drankje dat bestaat uit Campari en Prosecco (als ik het goed heb). Geef mij maar een pintje. Om 00.00u sloten ineens alle bars en pubs. Dat was nieuw voor ons, aangezien in België het feest doorgaat tot diep in de nacht. Hier feesten de studenten wel voort, maar drank kan je niet meer halen. Volgende keer nemen we wel zelf drank mee uit de Pam om de hoek. Nadat Irfan en zijn broers naar huis gingen (volgende ochtend werken), zijn we maar meegegaan naar de discotheek 'Le Queen' met enkele erasmusstudenten uit Portugal,Turkije,Engeland,Spanje en België (Wallonië). Nelson en José, de portugezen, hadden we nl. al ontmoet aan de louche fietsenhandelaar. De discotheek was niet zo heel ver van het station, maar de muziek stond heel hard. Drank was ook erg duur (5euro voor een pintje 40cl), dus veel zullen we daar niet zitten. Maar er zijn hier wel heel veel feestjes, dus niet getreurd.

Vandaag zijn we naar Venetië geweest, het was zot goed weer, en stralende zon. Met de trein vanuit Padova kost een ticketje maar 2,90euro, wat niets is natuurlijk. Op een dik halfuur sta je al in Venetië. We hadden een picknick bij, wat boterhammen en beleg. Op het San Marco plein aten we die op en trokken we (zonder kaart) verder in de stad. We zijn wel een paar keer verloren gelopen, maar niet te erg. Omdat we deze avond nog moesten eten, zijn we voorraad gaan inslaan bij de Coop. Maar aangezien we ineens grote honger kregen, zijn we toch een McDonald's binnengesukkeld en hebben we daar ons avondeten genuttigd. De voorraad zal dan morgen dienen als avondeten! Na een hele dag te dalken in Venetië, word je al eens moe, dus vanavond gaan we niet meer uit. We genieten van het relaxe leven hier in Italië, zoals het moet zijn. Soms gaat alles hier weleens té relax aan toe, en vraag je je af hoe het mogelijk is dat dit land überhaupt bestuurd kan worden. De zin 'Non c'è problema' (er is geen probleem, rustig, chill) hebben we al zeker 20 keer gehoord uit de mond van een Italiaan. Het zal bij hun cultuur horen zeker? Ciao